Wanneer een festival, dat zich op een heel specifiek onderdeel van de muziek richt, inmiddels al met zijn 42e editie de beste vertolkers ter wereld naar de hoofdstad van de Alpen brengt, kan men terecht trots zijn. Bezoekers uit de hele wereld waarderen de Feestweken, want deze staan voor de allerhoogste kwaliteit. De belangrijkste grondregel van het festival is: oorspronkelijke klank, ofwel de uitvoering van de muziek op instrumenten van vroegere bouwwijzen en met kennis van de historische uitvoeringspraktijk. Innsbrucks keizerlijke verleden biedt de perfecte locaties voor de uitvoeringen.

Opera’s van Barok tot Belcanto
Vanouds vormen de uitvoeringen van (Barok-)opera’s in de originele klanken het zwaartepunt van de Innsbrucker Feestweken, of deze nu vanaf het toneel van het Tiroler Landestheater of in de binnenhof van de theologische faculteit plaatsvinden, waar de sterren van de toekomst de Barokopera: Jung vormgeven. De jonge zangers interpreteren deze keer Francesco Cavallis “Gli amori d’Apollo e di Dafne“ (“De liefde van Apollo en Daphne“). In de coulisse van een schaduwtheater wordt de Griekse mythologische wereld op indrukwekkende wijze geënsceneerd. Dat niet alleen meesterwerken uit de Barok, maar ook jongere muzikaal-theatrale werken een bijzondere uitwerking tot bloei brengen, wanneer zij met historisch besef worden uitgevoerd, tonen de dirigent Alessandro De Marchi en topregisseur Jürgen Flimm aan de hand van Giuseppe Saverio Mercadantes romantische opera “Didone abbandonata“ (“De verlaten Dido“) uit 1823. Dit zal ongetwijfeld één van de hoogtepunten van de Feestweken van dit jaar zijn; Jürgen Flimm heeft immers bij de meest gerenommeerde operahuizen van de wereld gewerkt, zoals Scala in Milaan, de Metropolitan Opera, het Royal Opera House Covent Garden, de Berliner Staatsoper Unter den Linden, het Opernhaus Zürich, bij de Bayreuther Festspielen en als intendant bij de Salzburger Festspielen. Het is, aldus De Marchi, “elke keer een openbaring, dat de muzikale ideeën van dit Italiaanse tijdperk pas in de oorspronkelijke klanken duidelijk tot wasdom komen“. Ook Italiaans bij de derde – semi-scenische – uitvoering tijdens de Feestweken: Johann Adolf Hasses serenade “La Semele, o sia La richiesta fatale“ (“Semele of de noodlottige wens“) ontstond in 1726, enkele jaren na de verhuizing van de Noordduitse componist naar Napels.

De wereld in de concertzaal en in de kerk
De bezoekers van de Feestweken maken een uitgebreide reis met het concertprogramma van het festival. Spanje, Engeland, Duitsland en Zuid-Amerika zijn sterk vertegenwoordigd, bijvoorbeeld tijdens de concerten “Die Zeit steht still“ (“De tijd staat stil“) in de kapel van slot Ambras, “Misa Criolla“ (“Zuid-Amerikaanse – van de criollo’s – mis“) in de categorie Open Mind en “Mysterien“ (“Mysteries“) rondom Heinrich Ignaz Franz Biber en Johann Sebastian Bach. Italië speelt echter ook daarbij de hoofdrol, en op die manier kunnen toehoorders zich in Innsbruck in de klankwerelden van de Italiaanse muziekcentra Napels, Venetië en Rome verdiepen. Antonio Vivaldi vertegenwoordigt de Venetiaanse kunst van de compositie, Domenico Scarlatti, Arcangelo Corelli, Giovanni Pierluigi da Palestrina en Antonio Montanari staan voor de heilige stad, Andrea Falconieri en Giovanni Antonio Pandolfi Mealli voor Napels. Hun werken zijn te horen, als Anna Fusek en het Ensemble Kavka bij de Ambrasser slotconcerten “Nordkette und Vesuv“ (“Nordkette en Vesuvius“) bij elkaar brengen en het Ensemble Arminiosa de “Vivaldi-koorts“ verspreidt, als in de Innsbrucker Dom “David und Goliath“ (“David en Goliath”) elkaar ontmoeten, in het klooster Stams tijdens de mis kerkmuziek klinkt, die door het Italiaans is beïnvloed, of bij het Feestwekenconcert “Zwischen Himmel und Hölle“ (“Tussen hemel en hel“) de traditie van de Moriskendansers wordt belicht. Er wordt zeker ook gedanst, als het Ensemble Zeitgeist (tijdgeest) op openbare plekken in Innsbruck bij het “Concerto Mobile“ (“Mobiele concert“) zinnelijk-wilde dansmuziek uit de Barok ten gehore brengt. Het festivalmotto “Bewegte Welten“ (“Bewogen werelden“) kun je hierbij zeker letterlijk nemen.

Instrumenten tot klanken brengen
Natuurlijk moet zowel de wilde als de rustige muziek zo mooi en origineel mogelijk klinken – een kunststuk, dat de vertolkers niet alleen door virtuoos spelen, maar ook met behulp van uitstekende instrumenten teweegbrengen. Geen wonder, dat de Innsbrucker Feestweken deze keer aan de instrumentenbouwers een zwaartepunt wijden. Aan de ene kant drukken zij in concerten, bij een kinderworkshop en een voordracht hun hoogachting uit voor de uit Absam afkomstige Jakob Stainer (1619–1683), wiens violen net zo goed door Heinrich Ignaz Franz Biber werden bespeeld als door de orkestmusici aan de zijde van Johann Sebastian Bach, die het klankideaal voor de Eerste Weense School vormde. Aan de andere kant gedenken zij met het concert “Windspiele“ (“Windspelen“) de Innsbrucker hout- en koperblaasinstrumentenbouwer Rudolf Tutz (1940–2017), wiens naar historische voorbeelden gebouwde fluiten, klarinetten, bassethoorns, trompetten en hobo’s overal ter wereld worden bespeeld.

Oude muziek in alle opzichten
Het wereldomvattende element van de muziek, namelijk haar algemene verstaanbaarheid te benadrukken, is één van de grootste wensen van de Innsbrucker Feestweken. Dit komt tot uitdrukking bij zowel de keuze van de muziek als bij uitvoeringen zoals de lunchconcerten in de hoftuin, “Mit Pauken und Trompeten“ (“Met pauken en trompetten“) onder het Huis met het Gouden Dak en het slotconcert van de Cesti-zangwedstrijd. Hier wordt ook de brug naar het volgende jaar geslagen – de winnaars van de Cesti-wedstrijd zingen traditioneel altijd in het daaropvolgende jaar in de jonge opera. De hele pracht en levensvreugde van de Renaissance beleven kinderen en volwassenen bij het Slotfeest Ambras, dat met zijn muzikanten, goochelaars, acrobaten, nobele heren en adellijke jongedames sinds jaar en dag een feestelijk ijkpunt van de zomer vormt.


Gratis foto download:
www.innsbruckphoto.at
www.nl.innsbruck.newsroom.pr